Hoe ga je om met drie slopende ziektes.. Dat vraag ik mij ook wel eens af. Hoe heb ik dit vol kunnen houden? Hoe heb ik in deze periode de meest leuke jongen ontmoet waarmee ik nu samen woon? Hoe
hebben mijn ouders het overleefd als ik weer emotioneel en vloekend aan de keukentafel mijn scriptie aan het schrijven was? Hoe heb ik mijn vrienden kunnen behouden zonder elke week met ze af te
spreken? Hoe kan ik een fulltime baan volhouden? En zo zijn er nog veel meer vragen die regelmatig in mij op komen.
De enige reden die ik hiervoor kan bedenken is dat ik door mijn opleiding bij de Nationale Ballet Academie, door mijn opvoeding en door wie ik
ben, zoveel discipline, kracht en geluk heb gekregen dat dit mij hier doorheen slaat.
Maar lets be honest.. Ik vloek nog elke dag om het feit dat ik 's avonds geen puf meer heb om wat te doen, dat ik niet de enthousiaste, opgewekte en vrolijke meid kan zijn die ik vroeger was
en dat het me soms echt allemaal te veel wordt. Maar.. de vriendin van mijn moeder is weer helemaal opgeknapt en daarom houd ik de hoop dat ik uiteindelijk ook weer de oude kan worden.
Reactie schrijven